28 Ocak 2017 Cumartesi

Yalnızlık Üzerine...

Ey insanoğlu nereye gidiyorsun?
Kime bu öfke,bu keder?
Durma haydi sende bak etrafına,
Unutma;
Yalnız geldin yalnız göçeceksin...

İnsan;yapmacıklıktan sıkıldığından dolayı çekilir köşesine,sessizce.. 
İnsan;korktuğu zaman çekilir köşesine,endişeyle...
İnsan;diğer insanlara karşı güveni kırıldığında çekilir köşesine,duyguları buruk...
İnsan;kimse tarafından anlaşılmadığında çekilir o en vefalı köşesine,bir umutla...
İnsan;üzgün hissettiğinde çekilmek ister köşesine,bir bekleyiş içerisinde...
İnsan;bencil düşünür ve insanlar terk eder onu,böylece başlar bir arayış...
İnsan;bir umut tekrar arkadaş edinir belki bu sefer geçen seferden daha anlayışlı olurlar düşüncesiyle,ama görür ki hiçbir şey değişmemiş hayatta ve insanlarda..
İnsan;karar verir mutlu olacağım ve hayat beni yenemeyecek diyerek,başlar savaşmaya,ancak görür ki o savaş hiç bitmeyecek..en son pes eder ve tekrar geri döner onu hiçbir zaman yalnız bırakmayan köşesine...
İnsan;öfkelenir ve tiksinir insanların yaptıklarından ve onlardan birisi olmayı kabul etmez ve yine çekilir köşesine... 
.....
...
..
.


Hayatın anlamlarını çoğalttıkça yalnız kalmayı istemek içinde bir çok sebebimiz olacaktır elbet...
Kimisi yenik düşer hayatın ağır sorumluluklarına karşı pes eder,kimisi yaşadıklarından ders almak yerine kin ve nefret duygularını besler içinde ve bu duygularla uzaklaşır insanlardan ve hayattan... 
Peki ya siz? 
Başkalarını tarif etmek bir nebze daha kolay kendimizi tarif etmekten,kendimiz hayatın neresindeyiz ve neden yalnız kalmak isteriz? hangi hayatın yorgunluğu var üstümüzde?yinede bu yorgunluğa rağmen yiğitçe o zorlukların üzerine doğru kılıcımızı çekmiş dörtnala koşabiliyormuyuz? yoksa bir beklenti içerisine girmeden hemen pes mi ettik? 

EVET?/HAYIR?

Karar sizin,yalnızlığın en çok tadına varmış olan sizler bakalım ne düşünüyorsunuz... 








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder